چهار شمع به آرامی در حا ل سوختن بودند .
محیط آنچنان آرام و بی صدا بود كه می شد به صحبتهایشان گوش داد


اولی گفت:من "صلح"هستم ،كسی نمی تواند مرا برای همیشه روشن نگاه دارد من مطمئنم كه خاموش می شوم
لحظه ای نگذشت كه شعله اش كاهش یافت و خاموش گشت


دومی گفت:من "ایمان" هستم وجود من ضروری نیست پس چندان مهم نیست روشن باقی بمانم ،سخنش كه به پایان رسید نسیم ملایمی وزید و آنرا خاموش كرد


شمع سوم با ناراختی گفت:من"عشق" هستم ،من توان روشن ماندن را ندارم
آنها حتی فراموش می كنند كه به كسی كه به ایشان از همه نزدیكتر است عشق بورزند.
زمانی طول نكشید كه او نیزخاموش شد

ناگهان كودكی وارد شد و با دیدن سه شمع خاموش گفت: چرا شما خاموش هستید؟
شما باید همه روشن باشید و سپس به آرامی شروع به گریستن كرد.


در این لحظه شمع چهارم گفت:نترس ،تا زمانیكه من هنوز می درخشم می توانیم شمعهای دیگر را نیز دوباره روشن كنیم
من"امید"هستم ،بدین ترتیب همه ما می توانیم روشن باقی بمانیم


امید،عشق،ایمان و صلح